عصب کشی دندان یا روت کانال (root canal) روشی است که در آن اقدام به معالجه ریشه دندان می کنیم. زمانی که پوسیدگی دندان وسیع باشد و دندان در حال از دست رفتن باشد، از عصب کشی استفاده می کنیم. به طور کلی هدف از انجام عصب کشی، حفظ دندان است تا نیاز به کشیدن دندان یا جای گذاری دندان مصنوعی نباشد. در ادامه همراه ما باشید تا به طور دقیق در مورد درمان ریشه دندان توضیح دهیم و پاسخ همه سؤالات خود را مانند ماندگاری عصب کشی، زمان نیاز به آن و … در مورد عصب کشی بگیرید.
قرار است مطالعه کنیم ...
Toggleعصب کشی در مواردی انجام می شود که پالپ دندان آسیب برگشت ناپذیر دیده باشد. پالپ دندان به قسمتی از دندان گفته می شود که رگ های خونی در آن قرار دارند و وظیفه تغذیه رسانی به دندان را برعهده دارند. در واقع پالپ، خانه عصب و رگ های دندان به حساب می آید. در صورت آسیب جدی به پالپ چاره ای به جز تخلیه، تمیز کردن و پر کردن دندان با مواد پرکننده مخصوص وجود ندارد. به طور کلی علت آسیب دیدن می تواند یکی از موارد زیر باشد:
در ابتدا به شما پیشنهاد می کنیم که هر 6 ماه یکبار دندان های خود را چکاپ کنید تا از این اتفاق پیشگیری کنید. در صورتیکه دندان پر کرده دارید انجام چکاپ به صورت منظم برای شما بسیار ضروری است. به طور کلی علائم زیر هشدار می دهد که به احتمال زیاد دچار آسیب در پالپ شده اید و باید عصب کشی کنید:
🔸 بیشتر بخوانید: درمان سه سوته دندان درد
برای انجام عصب کشی احتمالاً به یک الی دو جلسه نیازمند باشیم.
در ابتدا یک معاینه کلی از شرایط دندان و دهانی شما انجام می شود. در صورت تشخیص نیاز به عصب کشی، از شما خواسته می شود تا یک رادیوگرافی از دندان خود انجام دهید.
در زمان شروع عصب کشی، ابتدا یک بی حسی موضعی به محل انجام، تزریق می شود تا دچار درد نشوید.
سپس حفره ای داخل تاج دندان ایجاد می کنند. دلیل ایجاد این حفره ها این است که مته یا فرز دندانپزشکی به ریشه ها برسد. دیواره های محفظه پالپ، ریشه و به خصوص نوک ریشه نیز کامل باید تراشیده و تمیز شوند.
فرزها یکی از ابزارهای پرکاربرد دندانپزشکی هستند که موقع استفاده توسط پزشک صدای خش خش آنها را در دهان خود شنیده اید. این ابزار انواع گوناگونی دارند که عبارتاند از:
هریک از این فرزها برای کار مخصوص مورد استفاده قرار می گیرند.
پس از پاکسازی کامل هسته دندان، نوبت به پر کردن دندان می رسد. دندانپزشک با دقت تمامی پالپ را با مواد پر کننده مخصوصی پر می کند و در نهایت دندان را مهر و موم می نماید تا راهی برای نفوذ باکتری ها باقی نماند.
در آخر معمولاً دندان باید روکش شود. روکش دندان همان تاج مصنوعی است که روی دندان قرار می گیرد و آن را احاطه می کند. به این ترتیب دیگر فشار چندانی بر تاج واقعی دندان وارد نمی شود و خطر شکستن آن کاهش می یابد.
🔸 بیشتر بخوانید: کامپوزیت دندان؛ مهم ترین ماده پرکننده دندان
عصب کشی دندانهای جلویی و دندانهای آسیاب تفاوت هایی با هم دارند که مهم ترین آنها عبارتند از:
به منظور انجام عصب کشی، باید سوراخی در تاج دندان ایجاد کنیم تا بتوانیم به پالپ دندان دسترسی پیدا کنیم. برای دندان های جلو، این سوراخ را غالباً در سطح پشتی دندان ایجاد می کنیم. در حالی که برای دندان های عقبی معمولاً سوراخ در سطح بالایی آنها یعنی سطحی از دندان که با آن غذا را می جویم ایجاد خواهد شد.
پس از آنکه این فرایند کامل شد، در دندان های جلویی سوراخ ایجاد شده با مواد پرکننده دندان بسته خواهند شد. معمولاً برای پرکردن از مواد موقتی استفاده می شود تا زمانی که روکش دندان آماده شود و به دندان چسبانده شود. در برخی موارد نیز ممکن است این روکش برای دندانهای جلو ضرورت نداشته باشد چراکه فشار زیادی بر دندانهای جلو وارد نمیشود. اما برای دندانهای عقبی که اغلب تحتفشار زیادی قرار میگیرند، روکش لازم داریم. این روکش باعث میشود تا جلوی شکستن و خرد شدن دندان گرفته شود.
به منظور روکش کردن دندان جلویی که عصب کشی شده، باید در مورد زیبایی و طبیعی بودن روکش نیز دقت شود. در صورتی که رنگ روکش با دندان های طبیعی تفاوت داشته باشد، به راحتی می تواند زیبایی لبخند را تحت تاثیر قرار دهد. دربرخی موارد نیز با وجود اینکه روکش دقیقا همرنگ دندانه ای مجاور انتخاب شده است، به دلیل تغییر رنگ تدریجی دندان های دیگر و مقاومت روکش در مقابل تغییر رنگ، ممکن است به مرور تفاوت رنگ ایجاد شود.
هرچه در مراقبت و رعایت بهداشت دهان و دندان کوشا باشیم، احتمال وقوع این اتفاق کمتر خواهد شد. اگر روکش دندان به مرور زمان دچار تیرگی شود، می توان با سفید کردن دندانها این مشکل را برطرف کرد.
🔸 بیشتر بخوانید: سفید کردن دندان با بلیچینگ
یک تفاوت مهم دیگر بین عصب کشی دندانهای جلویی و عقبی، تفاوت در تعداد ریشه های آنهاست. دندانهای جلویی ریشه های کمتری (معمولا یک ریشه و حاوی یک مجرای ریشه) دارند. معمولا دندانهای آسیاب کوچک یا پری مولر و دندانهای عقبی، دو یا سه ریشه دارند که هر کدام حاوی یک یا دو مجرای ریشه هستند. تعداد ریشه برای ما اهمیت دارد چرا که هر چه تعداد ریشه ها بیشتر باشد، درمان عصب کشی طولانی تر خواهد شد.
شاید فکر کنید درد عصب کشی به شدت بیشتر از سایر روش هاست اما درد در روند عصب کشی، مشابه پر کردن عمیق دندان است. به دلیل تزریق بی حسی موضعی، در طول عصب کشی دردی احساس نخواهید کرد. در صورتی که پس از انجام این کار درد داشتید، برای شما مسکن تجویز خواهد شد تا در صورت نیاز مصرف کنید.
شدت درد بعد از آن اغلب معمولی است و با مسکن های معمولی مانند استامینوفن یا ایبوپروفن کنترل می شود. احتمال دارد پیش از عصب کشی آنتی بیوتیک به شما داده شود تا باکتری ها از بین بروند.
نکته جالبی که باید بدانید این است که درد دندان پیش از انجام عصب کشی یعنی دندان آسیب دیده به مراتب بیشتر است و اکثر افراد پس از انجام آن، حداکثر تا دو هفته درد داشته اند.
مانند هر روش دیگری که در دندانپزشکی به کار می رود، ممکن است عوارضی در درمان ریشه دندان نیز وجود داشته باشد:
برای جلوگیری از عوارض، بیماران باید همیشه دستورالعمل های دندانپزشک را دنبال کنند. در صورت نیاز به آنتی بیوتیک، تکمیل دوره مصرف قرص بسیار مهم است.
🔸 بیشتر بخوانید: قیمت عصب کشی دندان چقدر است؟
از آنجایی که دندان در صورت آسیب دیدن نیاز به عصب کشی دارد، نسبت به سایر دندان ها ضعیف تر است. به همین جهت است که هرچقدر هم فرایند عصب کشی درست انجام شود باز هم به نسبت دندان های سالم، عمر کمتری خواهد داشت. به طور میانگین، عمر عصب کشی دندان بین 10 الی 15 سال است. در صورتی که تمایل دارید عمر عصب کشی را طولانی تر کنید، می توانید از روکش دندان استفاده کنید.
در پاسخ به این سوال باید گفت که هرچه تعداد ریشه و کانال ریشه بیشتر باشد، عصب کشی بیشتر طول می کشد. اما به طور کلی مدت زمان انجام عصب کشی دندان بین 30 تا 90 دقیقه است.
از آنجایی که در صورت احساس کمی درد یا فشار در دهان، ممکن است بدن خود را سفت کنیم یا به خود فشار بیاوریم، بهتر است زنان باردار هیچ گونه خدمات دندانپزشکی در بارداری، انجام ندهند. اما از آنجایی که عصبکشی یک درمان اورژانسی به حساب می آید باید انجام شود. با این حال به دلیل نیاز به عکس پرتوی ایکس، توصیه می شود در صورت امکان، عصبکشی در سه ماهه دوم بارداری انجام شود.