ارتودنسی دیمون یکی از بهترین و مدرن ترین ارتودنسی ها برای مرتب سازی دندان ها در جهان است که در آن با کمک براکت های خود تنظیم شونده، نامرتبی و بی نظمی دندان ها برطرف می شود. ما در این مقاله سعی داریم درباره این نوع ارتودنسی و مکانیزم، مزایا و معایب آن بحث کنیم.
قرار است مطالعه کنیم ...
Toggleاین ارتودنسی جزو انواع ارتودنسی ثابت است که به دلیل مزایای زیاد آن، در اصلاح فرم دندان ها و مرتب کردن آن ها کاربرد زیادی دارد. این ارتودنسی تقریبا شبیه به ارتودنسی معمولی است با این تفاوت که در سیستم دیمون به جای استفاده از براکت های معمولی و کش های ارتودنسی برای نگه داشتن سیم، از براکت هایی استفاده می کنند که قابلیت باز و بسته شدن به صورت کشویی دارند و بدون نیاز به کش به راحتی سیم ارتودنسی را نگه می دارند.
سیستم دیمون به گونه ای طراحی شده است که جا به جایی براکت ها به صورت خودکار انجام می شود و اصطلاحا به آن سیستم های خود بازشونده می گویند. در این حالت نیازی به وارد کردن فشار زیادی نیست، چون با مکانیزم جا به جایی کشویی (شبیه به باز و بسته شدن کشو)، دندان ها به آرامی حرکت کرده و در جای درست خود قرار می گیرند.
در موارد زیر می توان از ارتودنسی های دیمون استفاده کرد:
در ارتودنسی های دیمون می توان از دو نوع براکت فلزی و سرامیکی استفاده کرد. این براکت ها هر دو دارای قابلیت خود باز شونده هستند.
براکت های فلزی در سیستم دیمون از جنس فلز هستند و براکت سرامیکی نیز از سرامیک همرنگ دندان ساخته می شوند. براکت های سرامیکی به دلیل شباهت آن ها با دندان، کمتر قابل مشاهده هستند.
متخصص ارتودنسی برای نصب این نوع ارتودنسی، مراحل زیر را انجام می دهد:
قبل از انجام ارتودنسی باید معاینات اولیه صورت بگیرد. ارتودنتیست با بررسی عکس های لازم و رادیوگرافی های تهیه شده، تشخیص می دهد که ساختار دندان ها به چه نوع درمانی نیاز دارد.
در این مرحله دندانپزشک باید سایر مشکلات دندانی مانند پوسیدگی دندان، بیماری های لثه و … را در صورت وجود تشخیص دهد و پیش از ارتودنسی درمان کند، چون بعد از نصب ارتودنسی، درمان آن ها مشکل است.
یکی دیگر از مراحل مورد نیاز قبل از شروع درمان ارتودنسی، قالب گیری است. این مرحله به منظور تعیین شکل و فاصله دندان ها، میزان جلو و عقب بودن آن، فاصله بین دندانی، ابعاد فک و همچنین برای ساخت براکت های ارتودنسی انجام می گیرد. قالب گیری به شکل های مختلف و با استفاده از مواد خمیر مانندی انجام می شود.
پس از آماده شدن بریس های ارتودنسی دیمون، براکت ها با استفاده از چسب های مخصوصی روی سطح دندان ها نصب می شوند. بعد از نصب براکت ها، نوبت به اتصال سیم ارتودنسی است. سیم ارتودنسی از بین قسمت کشویی براکت ها رد می شود، براکت ها را به هم وصل می کند و سیستم قوسی شکلی ایجاد می شود.
?? بیشتر بخوانید:
ارتودنسی دیمون به اندازه سایر روش های ارتودنسی، نیاز به مراجعه به دندانپزشک جهت تنظیم براکت ها ندارد. اما با این حال لازم است که جلسات دوره ای برای بیمار تعیین شود تا ارتودنتیست از روند پیشرفت درمان مطمئن شود.
پس از اتمام روند درمان به صورت کامل، بریس دیمون توسط ارتودنتیست برداشته می شود و از دندان های بیمار قالب گیری شده و جهت ساخت ریتینر (پلاک نگهدارنده) به لابراتوار ارسال می شود.
استفاده از ریتینر به مدت چند ماه، برای جلوگیری از بازگشت درمان و حفظ ساختار جدید دندان ها لازم است.
درمان ارتودنسی حداقل ۱ تا ۳ سال زمان می برد، اما با استفاده از بریس های دیمون می توان این مدت زمان را تا ۶ ماه هم کاهش داد. در درمان ارتودنسی، نوع روش انتخابی یکی از عوامل موثر در مدت درمان است و علاوه بر آن، سن بیمار هم تا حدی می تواند تعیین کننده باشد. در سنین کودکی، ایجاد تغییر در بافت و ساختار دندان ها راحت تر است و طول درمان ارتودنسی کوتاه می شود.
استفاده از سیستم های دیمون دارای مزایای زیر است:
این روش درمانی مانند هر درمان دیگری، در کنار مزایایی که دارد معایبی نیز ممکن است داشته باشد که در ادامه به این معایب برای ارتودنسی دیمون اشاره می کنیم.
ارتودنسی دیمون را نمی توان برای همه افراد به کار برد و این موضوع را حتما متخصص ارتودنسی باید تشخیص دهد. ارتودنتیست با بررسی شرایطی مانند سن و نیاز بیمار به درآوردن دندان و طول دوره درمان مورد نیاز در هر بیمار، مشخص می کند که آیا بیمار می تواند از بریس های دیمون استفاده کند یا خیر.
از دیگر معایب این نوع ارتودنسی بالا بودن هزینه ارتودنسی است. البته این هزینه در ابتدا بالاتر از روش های دیگر به نظر می رسد، اما در مجموع روش مقرون به صرفه ای است، چون تعداد دفعات مراجعه بیمار با این روش کم می شود.
ارتودنسی با بریس های دیمون یکی از پیشرفت های مهم در زمینه ارتودنسی است. در این روش به جای استفاده از براکت های معمولی از براکت هایی استفاده می شود که خاصیت باز و بسته شدن به حالت کشویی را دارند و به طور خودکار عمل می کنند و باعث حرکت دندان ها در جهت اصلی خود می شوند.